Age of Worms - część I

- NO a co sam mam tu siedzieć - powiedział Matt - ide z wami!

I tak drużyna powróciła do rodzinnej wioski...

Pogrzeb Lizy odbył się na drugi dzień, w dosyć deszczową pogodę. Gdzieś tam w oddali tylko było słychać pijackie śpiewy z knajpy, natomiast na cmentarzu dało się tylko słyszeć cichą pieśń tych, którzy składali do grobu ciało swojej siostry.

Ksander jak powiedział, też tak zrobił. Przestał być poszukiwaczem przygód, zajął się spokojnym życiem górnika.

Vil i Matt zajęli się więc chwilowo sami swoimi sprawami. U tego małego wrednego gnoma sprzedali parę rzeczy, chociaż i tak pewnie oszukał ich jak się tylko dało [3x figurki = 300 gp, elfie karwasze = 75 gp, kawałki czarnego szkła = 20 gp].

Gdy Matt wypoczywał i odzyskiwał siły, Vil zakupił odpowiednie materiały do identyfikacji przedmiotów [koszt 200 gp], i zidentyfikował dwa przedmioty [Goggles of Minute Seeing - +5 do search; Chainmail +1].

Dzień później stworzył sobie chowańca, łasice o imieniu Seth [koszt 100 gp].

Przez kolejne dwa dni, Matt starał się poszukać odpowiedniego zastępstwa, a Vil stworzył dwa pergaminy z magicznym pociskiem [koszt 25 gp i 2 exp].

Akurat do miasteczka zawitało dwoje nowych gości. Nie mieli na sobie pancerzy, ale wyróżniali się... I to bardzo.

Jeden z nich, to półork z wielkim toporem, który ewidentnie miał kłopoty ze skleceniem normalnego zdania. Ale w Diamentowym Jeziorze nikt nie miał takich mięśni ze stali, jak ów przybysz.

Drugą osobą, był człowiek, dosyć wysoki. On to trzymał w swoich dłoniach wielki młot, który by bardziej pasował do ogra, niż do człowieka. Przedstawił się jako Gabriel, a swojego towarzysza jako Urgoth.

Drużyna dosyć szybko się dogadała, i mogli ruszać znowu (lub pierwszy raz) do kaeru. Ewentualnie zrobili jeszcze tylko jakieś zakupy.

Zbroja łuskowa, po małych przeróbkach, przypadła półorkowi. Kolczugę natomiast przywdział Gabriel.

Matt wygrzebał jeszcze dosyć porządną linę. Po czym zebrał Villa i dwóch nowych towarzyszy, Gabriela i Urgotha i ruszyli w kierunku kaeru w którym spotkał Lize tak smutny los.

Gdy dotarli do sali z sarkofagiem Matt skierował pytanie do swoich towarzyszy - I co gdzie się decydujemy zejść tam skąd wyszły robaczki czy sparwdzamy nastepne zejście? - po chwili miliczenia dodał - Ja osobiście wolałbym sprawdzić dziure z robaczkami.

Urgoth i Gabriel byli tu nowi...

Gdy przechodzili przez kolejne korytarze kaeru, zauważyli najpierw trzy gnijące wilki, a później wielką salę...

W której stał zamknięty sarkofag, który wskazywał ścianę zachodnią. Przy sarkofagu leżało jakieś ścierwo, czegoś co przypominało pająka.

-Urgoth ZJE ROBACZKI Ugoth GŁODNY!!!!

Nikt nie wie co półork pomyślał ale skutki widać od razu.

- Hmm coś mi nie pasuje - powiedziłą Matt i zaczął się rozglądac po sali.

- Urghot pomóż mi skierować ten sarkofag na północ - powiedziawszy to zaczął pchać.

Urgoth zareagoał na dźwięk swojego imienia i podszedł do sarkofagu. Przez chwile się intensywnie zastanawiał co ma robić aż w końcu popchnoł sarkofag w tym samym kierunku co człowiek.

Światło w tej chwili dzierżyli Gabriel i Vil. Tymczasem pozostała dwójka przesunęła sarkofag, do pozycji w której się nie zablokował.

Musieli odczekać aż wjedzie winda w północno-zachodniej odnodze. Dopiero po tym mogli przesunąć sarkofag na północ.

Po przestawieniu na północ, jednak nic się nie stało...

Czarna dziura po zarwanej windzie wyglądała, jak wyglądała.

- No faktycznie, niezbyt to miłe, kiedy coś się zmienia pod twoją nieobecność...

Vil podszedł ostrożnie do dziury, trzymając nerwowo kuszę z zamontowaną słoneczną pałeczką. Spojrzał ostrożnie w dół i pogłaskał Seth’a.

- Wygląda na to, że można bardzo łatwo zejść na dół, nie trzeba będzie chyba nawet liny używać...

[DC na Climb: 5]

Urgoth może ty pójdziesz przodem. Ty najlepiej widzisz w ciemności i najlepiej sobie tam poradzisz. - Powiedział Gabriel i oparł młot na ziemi. - Nie martw się jak coś się będzie działo to cię szybko wyciągniemy.

Urgoth nie iść sam!! Gabriel iść z Urgoth?

Dobra pójde z toba ale ty idź pierwszy. Nic nie widze w tych ciemnościach. - Powiedział gabriel zapalił słoneczny pręcik, umieścił młot na plecach i zaczął schodzić ze źródłem światła trzymanym w ustach.

Matt też swoje światełko zapalił. Ale zanim podąrzył za towarzyszami w dziure, wokół której zobił się mały tłok w chwili obecnej, przyjrzał się pokrywie sarkofagu w poszukiwaniu płupapki [search 19].

Po czym z przymocowaną do czapki "latarką" ruszył za towarzyszami, z łukiem w ręce.

Urgoth ruszył przodem. Milcząc zszedł ciemnym kominem na dół i rozejżał się po okolicy gdy już poczuł stały grunt pod nogami.

Gabriel stał tuż obok Urgotha. Słoneczny pręcznik przymocował sobie do ręki. Stał teraz z przygotowanym do akcji młotem.

I tak nowa drużyna zeszła na sam dół...

Był tu podobny pokój, do tego wcześniejszego. Wiele płaskorzeźb, które widziało zdecydowanie lepsze dni, witało „podróżnych”.

Poszukiwacze przygód widzieli, że na wschód i zachód ciągną się dwie odnogi, oraz że na północ, gdzieś tam w oddali, majaczą się schody.

[link widoczny dla zalogowanych]

-To gdzie idziemy. Spytał Gabriel i rozejrzał się dokładniej po komnacie. Ja osobiście poszedłbym którąś odnogą. A później zajął się schodami.

- Dobrze, zobaczymy najpierw odnogi. Prawda Seth? – mówiąc to Vil pogłaskał znowu łasice. Najwyraźniej bardzo polubił swojego nowego towarzysza.

- Pozwólcie, że ja będę się trzymał z tyłu. Nie jestem osobą urodzoną do bezpośredniego starcia.

Urgoth ruszył w trzymając w swoich łapskach topór i mówiąc pod nosem
-Urgoth nie schody. Urgoth nie schody.
Półork zatrzymał się na rozwidleniu w celu poczekania na resztę grupy...

Gabriel poszedł za półorkiem trzymając młot w pogotowiu. - Dobra jak coś Urgoth idzie z przodu później się jakoś ustawcie ja zamkne szyk, żeby nic nas nie zaskoczyło.