Age of Worms - część I

Ksander szybko wyciągnął palec z plecaka i podał go Mattowi. - Dobra odchodze poczekaj chwilkę - powiedział Ksader i podążył za Lizą i Vilem

- No dobra na 3 go przykałdam bądźcie gotowi do taktycznego odwrotu - powiedział Matt stojąc nad sarkofagiem i szykując się do umieszczenia palca na jego miejscu.

Patrzył się chwile to na palec to na posąg w sarkofagu.

- Raz - Matt spiął się siegając ręką do sarkofagu.
- Dwa - przymierzył się do przyożenia palca i odwrócił głowę w drugą strone.
- Trzy - przyłożył palec i skulił się za sarkofagiem wciąż trzymając paluch czekając co się stanie.

Ku przerażeniu całej drużyny... nic się nie stało.

Rzeźba dalej sobie leżała, mając najwyraźniej wszystko tam, gdzie ewidentnie nie dochodziło źródło światła.

- Ma ktoś pomysł co się stało - powiedział Matt wyraźnie się odprężając i zaczął sprawdzać czy coś się stało z palcem.

Z palcem również nic się nie stało. Bohaterowie żyli dalej, jakby nigdy nic.

- Hahahahaha! Cóż za akcja, aż się spociłem. Dodatkowo nie jestem żadnym barmanem, by obrywać najgorzej...

Vil dalej poprawiał osmalony strój, stojąc trochę dalej od sarkofagu.

- Sarkofag ewidentnie ma nas gdzieś. Matt, to skoro już tam jesteś, a my jesteśmy tutaj, to może naciśniesz tego skarabeusza? Jakby co, nasza urocza Liza poskłada ciebie.

- No dobra ale niechce za bardzo oberwać - powiedział Matt i widocznie mając gdzieś co się z nim stanie bo wyglądał na lekko wkurzonego walną piąchą w skarabeusza.

Matt poczuł tylko jak pod wpływem ciosu zdziera mu się skóra z piąstki. A skarabeusz wyglądał dalej tak, jak wyglądał. No, może tylko spadła na niego jakaś kropla krwi.

- Vil to nie był dobry pomysł - warknął na przyjaciela Matt - sprawdź może lepiej co tu jest magicznego - zarekomendował przyjacielowi zadanie Matt, a sam udał się w kierunku wskazywnym przez srakofag, do pomarańczowej latarni, zbadać tamto zakończenie tunelu i sprawdzić o co chodzi z tym kręgiem na podłodze ktory zauważył wcześniej. Po drodze aktywował słoneczny pręcik.

- No i masz za swoje. Nie kazałem ci w niego walić, tylko względnie delikatnie go nacisnąć. Pokaż Lizie, może pocałuje i będzie mniej boleć. Wiemy że jesteś bardzo silny, ale nie musisz tego aż tak demonstrować – powiedział zgryźliwie Vil i uśmiechnął się do towarzysza z którym często odwiedzał Emporium.

Vil pomyślał przez chwilę i dodał – To może w końcu przesuniemy ten posąg? Chyba tylko chwilowo to nam zostało.

W zachodniej alkowie Matt nie zauważył nic ciekawego.

- No dobra proponuje go skierować na światełko zgodnie z ruchem wskazówek zegara kręcąc - stwierdził Matt i jak powiedział tak zaczął pchać

Vil podszedł do Matta i zaczął mu pomagać przy sarkofagu.

Kamienna strzała z sarkofagiem zaczęła się przesuwać w kierunku żółtej lampy. Gdy cały mechanizm się zatrzymał, poszukiwacze poczuli lekkie drżenie podłogi. Kilka chwil później, tam gdzie wisiała żółta lampa, jakby w górę wyjechał cylinder.

Nagle otworzył się z głośnym syknięciem, i okazało się, ze cylinder jest w środku pusty. Wyglądało to tak, jakby zapraszał do swojego środka.

Cylinder nie był zbyt duży, ledwo mógłby się w nim zmieścić jeden człowiek, lub dwa gobliny.

- No cóż chyba trzeba sprawdzić ten cylinder - powiedział Matt po czym skierował się w kierunku cylindra i zaczął się w nim upychać z mieczem gotowym do ataku.

- No Vil do nastepnego koloru go popchnij - powiedział i spokojnie czekał co się stanie.

Niestety, Matt nie zdążył dokończyć zdania, i Vil nie zrozumiał o co chodziło zwiadowcy. Ledwo Matt tylko wcisnął się w cylinder, ten zamknął się, i zaczął jechać w dół. Po kilku sekundach cylinder przestał się poruszać i się zatrzymał.

Gdy otwarły się drzwi, Matt zobaczył małe pomieszczenie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Ściany wyglądały na bardzo solidne. Pokryte były płaskorzeźbami, które podobne były do istoty z sarkofagu. Jednak większość ich dłoni lub głów zostały najwyraźniej dawno temu połamane i złupione.

Siedząc w cylindrze, Matt zauważył, że na zachodzie powinno być przejście, jednak wielki kamienny blok je blokował.

- Z Matta dobry był facet – powiedział złośliwym tonem Vil, chociaż nie wierzył w to, by coś się przytrafiło jego kumplowi.

- Pamiętam te wspólne wyprawy do burdeli. Oraz jak raz się upił i zaczął się do mnie dobierać. To była jego mroczna tajemnica, godna jakiegoś starucha żyjącego w Monastyrze – Vil zaczął udawać, że ociera swoje oczy z łez.

Matt wyszedł i obejrzał blok blokujący dalszą drogę sprawdzając czy nie ma możliwości jego przesunięcia lub rozbicia. Po dokonaniu obserwacji wcisł się spowrotem w cylinder w nadzieji, że wróci na góre.

Matt nie miał już do niczego wracać, bowiem jak tylko wyszedł z cylindra, ten pojechał do góry...

Oczom pozostałym poszukiwaczom przygód ukazał się znowu znajomy cylinder, ale najwyraźniej zwiadowcę coś zjadło.

Matt stwierdził, że kamienny blok można przesunąć, ale trzeba by było to tego z trzech lub czworo ludzi. Na jednej ze ścian gdzie był cylinder, zauważył też jakiś przycisk.

Matt wcisnął przycisk!